Królewna
Małgorzata Strzałkowska
Siedzi królewna wysoko w wieży,
a wieża trzysta stopni mierzy;
siedzi królewna w wieży zamknięta,
a pod królewną piętrzą się piętra.
Na dole - ludzi olbrzymie mrowie:
dworzanie, straże, słudzy, paziowie
i damy dworu oraz rycerze,
a każdy z troską patrzy na wieżę.
Trzy dni bez przerwy stoja pod wieżą
i smutnym wzrokiem wieżę wciąż mierzą.
Pozadzierali głowy do góry
i wypatrują królewskiej córy.
Wtem gdzieś na górze okienko trzaska.
Król woła: - Córko! Zejdź, jeśli łaska!
- Nie zejdę, tato! Słów twoich szkoda,
bo mi się nie chce chodzić po schodach!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz